فستیوال سن‌فرمین (به اسپانیایی: Sanfermines) نام فستیوالی تاریخی است که هر ساله از از سال ۱۵۹۱ میلادی بین ظهر روز ۶ ژوئیه تا نیمه‌شب ۱۴ ژوئیه در شهر پامپلونا در ایالت نابارای اسپانیا برگزار می‌شود.جشن سان فرمین اگرچه از سال ۱۳۲۴ میلادی برگزار می‌شد، اما به دلیل شرایط هوای نامناسب از از روز دهم ماه اکتبر به روز هفتم تا روز چهاردهم ماه ژوئیه منتقل شد.
در طول فستیوال سن‌فرمین، شهر پامپلونا از شهری آرام به شهری پرازدحام و پر از گردشگران که از نقاط مختلف جهان برای تماشای فستیوال آمده‌اند، تبدیل می‌شود. جشن دویدن گاوهای خشمگین در کوچه‌های باریک شهر، هر روز ساعت ۸ صبح شروع می‌شود و در حدود ۵ دقیقه ادامه پیدا می‌کند، اما جشن و شادی تا ساعات آغازین روز بعد، ادامه پیدا می‌کند. با جهانی شدن این فستیوال هر سال هزاران نفر برای تماشا و یا شرکت در مراسم "اینسیررو" به پامپلونا می‌روند. با افزایش جمعیت بر تعداد افرادی که زیر دست و پای گاوها می‌مانند یا با شاخ گاو مجروح می‌شوند، نیز افزوده شده است.
تاریخچه
سن‌فرمین، نام یکی از مبلغین عیسی مسیح بود که به جرم «تبلیغ مسیحیت» توسط رومیها گردن زده شد. باور عمومی بر این است که سپس تن بی سر وی به گاوی خشمگین متصل و در شهر کشیده‌شد تا تکه تکه شود. در این هنگام زنی از پامپلونا با لباس سفید به کمک او رفت و سعی کرد مانع از این کار شود. امروزه پوشیدن لباس‌های سفید و بستن دستمال قرمز به عنوان نماد همان حادثه تاریخی تلقی می‌شود.
ارنست همینگوی، نویسنده برجسته آمریکایی، در سال ۱۹۲۶ رمان خورشید همچنان طلوع می‌کند را نوشت. وی در این کتاب اشارات فراوانی به فستیوال سن فرمین داشت که در مشهوریت جهانی این فستیوال کمک شایانی کرد. وی شخصاً از شیفتگان این فستیوال بود.
بخش‌های گوناگون آیین
در روز ششم ژوئیه مراسم آغازین "چوپیناسو" (Chupinazo) با حضور هزاران نفر در مقابل شهرداری برگزار می‌شود. راس ساعت ۱۲ ظهر به همراه فریادهای "زنده باد سان فرمین"، فشفشه‌ای به آسمان پرتاب می‌شود. همه حاضران دستمال گردن قرمزی با خود حمل می‌کنند. در روز هفتم ژوئیه، ساعت ۱۰ صبح مراسم تندیس‌گردانی سان فرمین در کوچه‌های مرکز شهر برگزار می‌شود. در پایان مراسم دعا و نیایش در کلیسا برگزار می‌شود. در روزهای فستیوال ۸ مجسمه به ارتفاع ۳ متر که نماد پادشاه و ملکه قاره‌های اروپا، آسیا، آمریکا و آفریقا هستند در خیابان‌های شهر به رقص می‌پردازند. تندیس‌های پادشاه و ملکه قاره‌ها را تندیس‌های کوچک‌تری به نام "کابه سودز" (Cabezudos) که دارای سرهای بسیار بزرگی هستند، همراهی می‌کنند. این تندیس‌ها نماد اشخاص متفاوتی همچون شهردار و یا دزدان دریایی هستند.
یکی از مهیج‌ترین بخش‌های این فستیوال که هر روز برگزار می‌شود، "انسیررو" (Encierro) یا راندن ۶ گاو به استادیوم گاوبازی در مرکز شهر است. در مسیر حرکت گاوها و برای جلوگیری از خسارت و حفاظت از تماشاگران تخته‌هایی نصب شده است. گاوها پس از ورود به استادیوم به مدت ده ساعت در آن نگهداری می‌شوند تا شامگاهان مردم شاهد نبرد ماتادورها (قهرمانان گاوبازی) با گاوها شوند. در گذشته به علت تنگ و باریک بودن کوچه‌ها و عدم امکان عبور گاری، دامداران مجبور بودند گاوها را در مسیری کوتاه به سوی استادیوم برانند. به مرور زمان جوانان برای نشان دادن جرات خود با سروصدا شروع به دویدن در مقابل گاوها کردند. آن‌هایی که در جلوی گاوها می‌دوند بطور سنتی پیراهن و شلوار سفید می‌پوشند و یک دستمال گردن قرمز به دور گردن دارند.
یکی دیگر از بخش‌های مهم فستیوال سنت "لاس پنیاس" (Las peñas) است. "لاس پنیاس" یا "پاتوق" به محافل دوستانه‌ای گفته می‌شود که به صورت سازماندهی شده برای ایجاد شادی در طول فستیوال با اجرای موزیک و آواز در مرکز شهر حضور دارند. در پامپلونا ۱۶ گروه فعال هستند که قدیمی‌ترین آنها در سال ۱۹۰۳ پایه‌گذاری شده است.
(منبع: ویکی پدیا)
مکزیک به غیر از آثار تاریخی، جاذبه‌های به جامانده از تمدن‌های باستانی و پارک‌های ملی، هزاران جاذبه‌ی دیگر هم دارد که یکی از مهم‌ترین آنها تنوع زیستی و گل‌ها و گیاهان شگفت‌انگیز است.
انبوه درختچه‌های گلدار، گیاهان نواحی بیابانی، نخل‌های شاداب و گل‌های عجیب و زیبای نواحی گرم و مرطوب جنوبی تنها گوشه‌ای از پوشش گیاهی شگفت‌انگیز و متنوع مکریک است.
کاکتوس
کاکتوس یکی از گل‌ها و گیاهان ساده و در عین حال زیبایی است که بیش از هر گیاه دیگری ما را به یاد مکزیک می‌اندازد. در حدود ۱۵۰ نوع مختلف از کاکتوس در مکزیک وجود دارد که آنها را در سراسر این کشور می‌توانید مشاهده کنید؛ از قطب شهری پایتخت تا بیابان‌های متروکه‌ی نواحی شمالی. یکی از جالب‌ترین انواع کاکتوس در مکزیک، کاکتوس گلابی خاردار است که میوه‌های خوراکی دارد و در مکزیک با نام tunas شناخته می‌شود. علاوه بر میوه، کلادودهای کاکتوس هم قابل خوردن هستند.
آگاو برگ خنجری (Maguey)
آگاو هم مثل کاکتوس یکی دیگر از گیاهان نمادین مکزیک است. از این گیاه برای تهیه‌ی تعدادی از نوشیدنی‌های محلی مکزیک استفاده می‌شود. یکی دیگر از انواع این گیاه، آگاو آبی نام دارد که از آن برای تهیه‌ی نوشیدنی معروف تکیلا استفاده می‌کنند. آگاو آبی را می‌توانید در شهر تکیلا در ایالت خالیسکو پیدا کنید. آگاو برگ خنجری هم در شبه‌جزیره‌ی یوکاتان به وفور پیدا می‌شود.
آگاو یا آگاوه، سرده‌ای از گیاهان تک‌لپه‌ای است. آگاوه گیاهی گلدار است اما هر بوته‌ی آن یک بار گل می‌دهد و می‌میرد. آگاوه را به نام «گیاه قرن» نیز می‌شناسند. معمولا بسیاری از افراد، آگاوه را با کاکتوس اشتباه می‌گیرند. همچنین آگاوه با آلوئه ورا که برگ‌های مشابهی دارد، رابطه‌ای ندارد.
دارتالاب مکزیکی (Ahuehuete)
این درخت با وجود اینکه درخت ملی مکزیک است، اما افراد کمی در مورد آن می‌دانند. این درخت با نام‌های مختلفی از جمله Ahuehuete شناخته می‌شود که این نام در لغت به معنای «پیرمرد آب» است. خارج از مکزیک این درخت را با نام سرو مونتزوما (Montezuma Cypress) می‌شناسند. این درخت، بومی مکزیک است و مشهورترین آن El Árbol de Tule نام دارد که عریض‌ترین درخت جهان است و در اوآخاکا قرار دارد. قطر این درخت تقریبا ۱۲ متر است!
کوکب
پس از درخت ملی مکزیک به سراغ گل ملی این کشور می‌رویم؛ گل زیبا و حیرت‌انگیز کوکب. این گل اصالتا متعلق به نواحی کوهستانی کلمبیا، مکزیک و بیشتر مناطق آمریکای مرکزی است. کوکب در فصل پاییز گل می‌دهد و این فصل بهترین زمان برای تماشای این گیاه دیدنی است که به زیبایی تمام شکوفا می‌شود. به دلیل محبوبیت و شهرت این گل، آن را در سراسر باغ‌ها و باغچه‌های مکزیک به سادگی می‌توانید پیدا کنید. حتی ممکن است گلبرگ‌های آن را در سالاد امتحان کنید. حداقل ۳۶ گونه از این گل شناخته شده است که بعضی از آنها تا ۱۰ متر قد می‌کشند.
جعفری گل درشت (Cempasúchil)
این گل زیبا را با نام‌های گل جعفری آزتک یا گل جعفری مکزیکی هم می‌شناسند. طیف رنگ‌های زرد و نارنجی این گل، ارتباط تنگاتنگی با جشن روز مردگان یکی از فستیوال‌های مشهور مکزیک دارد. ماه‌های اکتبر و نوامبر بهترین زمان برای دیدن این گل است؛ زمانی که مکان‌های عمومی و خصوصی به زیبایی با این گل تزیین می‌شوند به خصوص در نواحی جنوبی مکزیک. این گل را در طبیعت هم می‌توانید مشاهده کنید. در ایالتنهای مکزیکو، پوئبلا و وراکروز این گل به وفور رشد می‌کند. رنگ معمول و شناخته شده‌ی این گل، نارنجی است اما با طیف‌های زرد و بنفش هم دیده می‌شود.
بنت قنسول (Poinsettias)
همان طور که فستیوال روز مرگ در مکزیک بدون گل جعفری کامل نمی‌شود، کریسمس مکزیک هم بدون گل بنت قنسول یا پوینستیا، چیزی کم دارد. در ماه دسامبر در سراسر این کشور، هر جا که پا بگذارید می‌توانید این گل زیبا را مشاهده کنید. این گل که گلبرگ‌های قرمزرنگ دارد در حقیقت یک گل نیست بلکه گیاهی است که به خاطر برگ‌های زیبا و رنگینش شبیه گل به نظر می‌رسد. امروزه در مکزیک این گل را با عنوان گل کریسمس می‌شناسند اما در زمان‌های دور، تمدن آزتک از بنت قنسول برای تهیه‌ی رنگ استفاده می‌کردند.
درخت نورا (Jacarandas)
معمولا فصل بهار به عنوان بهترین فصل برای سفر به پایتخت مکزیک در نظر گرفته می‌شود و بدون شک یکی از دلایل انتخاب این فصل، شکوفا شدن درخت‌های نورا در سراسر شهر است. علاوه بر پایتخت مکزیک، این گل‌های نیلی‌رنگ زیبا را در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری مکزیک هم می‌توانید مشاهده کنید. با هر وزش باد، گلبرگ‌های زیبای جاکاراندا از درخت فرو می‌افتند و زمین را یک‌دست بنفش می‌کنند. حتی اگر نمی‌توانید به مکزیک سفر کنید، صبر کنید تا فصل بهار از راه برسد. در این فصل با جست و جو کردن هشتک jacaranda در اینستاگرام می‌توانید هنرنمایی طبیعت در خیابان‌های مکزیک را تماشا کنید و لذت ببرید.
ارکیده
شهر پورتو بایارتا (Puerto Vallarta)، یکی از بهترین مناطق مکزیک برای تماشای ارکیده است. در این منطقه‌ی توریستی محبوب، باغ‌های گیاه‌شناسی زیبا و جذابی وجود دارد که در آن می‌توانید انواع مختلف ارکیده را از نزدیک ببینید و لذت ببرید. در این باغ گیاه شناسی، علاوه بر ارکیده، سایر گل‌ها و گیاهان بومی مکزیک هم به زیبایی به نمایش گذاشته شده‌اند. در اوآخاکای غربی، کوچک‌ترین نوع ارکیده به رنگ‌های زرد و سفید به نام لیلیای سفید رشد می‌کند. این گل‌های شگفت‌انگیز و زیبا را در ایالت چیاپاس (Chiapas) هم خواهید دید.
پیتایا (Pitaya)
پیتایا به میوه‌ی چند نوع کاکتوس اطلاق می‌شود اما از آنجایی که این میوه، طعم و ظاهری متفاوت دارد آن را جداگانه معرفی می‌کنیم. البته این میوه را نباید با میوه‌ی اژدها که متعلق به آسیا است اشتباه گرفت چون ظاهری کاملا شبیه به هم دارند. این میوه بومی مکزیک است و در چند جای خاص می‌توانید آن را پیدا کنید مثلا ایالت خالیسکو و فقط از ماه آوریل تا ژوئن.
گل آفتابگردان
تعداد بسیار کمی از افراد می‌دانند که گل آفتابگردان بومی مکزیک است و در این کشور بسیار رواج دارد. البته برخی از انواع آفتابگردان فقط در این کشور رشد می‌کند. یکی از بهترین نمونه‌های آن آفتابگردان Mayfield است که در کوهستان‌های ایالت چی‌واوا (Chihuahua)، دورانگو (Durango) و تامائولیپاس (Tamaulipas) رشد می‌کند. تمدن آزتک، گل آفتابگردان را سمبل جنگ می‌دانستند و آن را به خدای جنگ تقدیم می‌کردند.
جزیره گازتلوگاتکس ( Gazetugatxe)
پارک طبیعی سومیدو (Somiedo Natural Park )
این پارک در میان کوههای کانتابریان در شمال اسپانیا واقع شده است. وسعت این پارک طبیعی 39164 هکتار است و در آن دریاچه های زیبا و آرامی وجود دارد.
پارک طبیعی Cabo de Gata-Nijar
این پارک ملی در جنوب شرقی اسپانیا قرار دارد و بزرگترین ساحل محافظت شده آندلس است. پارک ملی Cabo de Gata Nijar در نزدیکی شهر آلمریا قرار دارد. این منطقه بزرگترین منطقه حفظ منابع آبی-خاکی اروپایی واقع در غرب دریای مدیترانه است که در اصل یک منطقه آتشفشانی بوده و فضای دور قله Cabo de Gata را شامل می شده است.
معدن لاس مدولاس ( Las Medulas )
لاس مدولاس یک محوطه تاریخی در شمال غربی اسپانیا است که در زمان امپراطوری روم ، معدن طلا بوده است و رومیان بوسیله انرژی هیدرولیک ، طلا استخراخ می کردند. امروزه این معدن که متروکه باقی مانده است در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.
پارک طبیعی لاگونا دو رویدرا (Lagunas de Ruidera Natural Park )
این پارک طبیعی در نزدیکی شهر لا مانچا اسپانیا واقع شده است که در آن 15 دریاچه کوچک وجود دارد. این پارک را با نام " آینه لامانچا" نیز می شناسند. دریاچه های موجود در این پارک را حتی پیش از اینکه ببینید احساس خواهید کرد چرا که برای رسیدن به آنها از خشک ترین نقاط اسپانیا عبور کرده اید.
دره ایست در میان کوههای کانتابریا که دارای طبیعتی بی نظیر و زیباست. برای تماشای این طبیعت خارق العاده از تله کابین استفاده می شود که به آرامی از میان این دره ها گذر کرده و چشم اندازی خارق العاده را به نمایش می گذارد. در بالاترین نقطه ای که تله کابین در آنجا توقف می کند یک سکویی برای تماشای چشم انداز پانورامیک این کوهستان و دره وجود دارد.
به معنای "ساحل کلیساها " ، این ساحل بخاطر وجود صخره های که حفره هایی قوس دار ، همانند طاق کلیسا ها ، دارند به این نام شهرت پیدا کرده اند. این ساحل خارق العاده در شهر ریبادئو ( Ribadeo ) در شمال اسپانیا قرار دارد.
سرخپوستان مقیم مکزیک و کالیفرنیا در گرد هم آیی جالبی مراسم سنتی خود را در لباس های رنگین برگزار کردند.
ایران آنلاین /به گزارش ایران آنلاین به نقل از رویترز، در این رویداد سرخپوستان با خواند آواز، رقص های سنتی فرهنگ دیرینه خود زنده نگه می دارند.
در پایان مراسم اغلب به افرادی که رقص و نمایشی بهتر ارائه داده باشند جایزه نیز داده می شود.
ساکنان منطقه حدود یکسال قبل از اجرای مراسم خود را برای این جشن آماده می کنند. در طول رقص شرکت کنندگان با تشکیل دایره های بزرگ در لباس های رنگین حرکات موزون خود را انجام میدهند.
به قبرستان ریوکولتا آرژانتین می رویم به یکی از جاذبه های گردشگری بوینس آیرس و جاهای دیدنی بوینس آیرس. جاذبه گردشگری متفاوت اما محبوب. آرامگاه ها همیشه یادگاری از بزرگانی بودند که برای مردم آن شهر یا کشور، گرامی و عزیز بودند و همیشه یاد و خاطره شان را ارجمند و گرامی می داشتند. قبرستان ریوکولتا آرژانتین، آرامگاهی از مشاهیر بزرگ، هنرمندان، نویسندگان، قهرمانان، رییس جمهورها و دیکتاتورهایی بوده که روزگارانی برای مردم گران قدر و نجیب بودند. قبرستان ریکولتا بی پیرایه ولی شکوهمند مانند نگینی درخشان دربوینس آیرس آرژانتین می درخشد و رمز و رازهایی از افراد مشهور که با خود به زیر خاک برده اند در این قبرستان نمایان است. شنیدن داستان هایی غم انگیز و گاهی حیرت انگیز قطعا برای گردشگرانی که به این قبرستان سفر می کنند جذاب است. جالب است بدانیم تنها قبرستانی که تاریخ تولد بر روی قبرها حک نمی شود و تنها تاریخ مرگ است که نوشته شده، قبرستان ریکولتا آرژانتین است. نخستین آرامگاهی که جلب توجه می کند آرامگاه یکی از قدرتمندترین و دوست داشتنی ترین زنان در کشور آرژانتین "اوا پرون" بوده. این قبرستان حیرت انگیز یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری آرژانتین است که گردشگران زیادی هرساله برای بازدید از ان به به آرژانتین سفر می کنند. قبرستان ریوکولتا آرژانتین یکی از بهترین ها در سال 2011 به دنیا معرفی شد و در سال 2013 در لیست 10 آرامگاه برتر جهان قرار گرفت. باهمگردی برای معرفی بیشتر قبرستان ریوکولتا که یکی از جاذبه های گردشگری بوینس آیرس و جاهای دیدنی بوینس آیرس است، همراه باشید.
قبرستان تاریخی ریوکولتا
سرنوشت این قبرستان که یکی از جاذبه های گردشگری بوینس آیرس و جاهای دیدنی بوینس آیرس است، به دست راهب هایی که به منطقه رکوله تا در بوینس آیرس آمدند تا صومعه ای در آنجا برای ادامه ی زندگی خود در سکوت و آرامش برپا کنند، رقم خورد. اما چندی نگذشت در سال 1822 باغ هایی که در اطراف این صومعه ساخته شده بود به قبرستان عمومی برای مردمان بوینس آیرس تبدیل شد. تاسیس و زمان ساخت قبرستان ریوکولتا آرژانتین به اوایل قرن 18 می رسد، دروازه های بزرگی به وسعت 5 هکتار شکوه و عظمتی به این قبرستان هدیه داده و از زیباترین جاذبه های گردشگری آرژانتین است. افتتاح این گورستان در 17 نوامبر به وسیله وزیر دولت برناردو ریواد اویا صورت گرفت و همچین در سال های نه چندان دور، خودش هم در این قبرستان به خاک سپرده شد. طرح و نقشه ی این قبرستان توسط فردی به نام پروسپرو کیتلین که از اهالی فرانسه بود به سبک نئو کلاسیک با الهام گرفتن از ستون های یونانی اجرا شد. ساخت این قبرستان در سال های 1880 تا 1930 میلادی به طول انجامیده که مواد اولیه آن را از پاریس و میلان به بوینس آیرس وارد می کردند. این آرامگاه به تقلید از سبک های معماری دکوآرت، نئوآرت، باروک و نئوگوتیک طراحی شده که ترکیبی زیبایی به وجود آورده و نمایی نیک منظر به گورستان بخشیده.قبرستان ریکولتا بوینس آیرس در سال 1881 برای آخرین بار به دست یک معمار ایتالیایی مورد بازسازی قرار گرفت که هم اکنون در لیست آثار ملی ثبت شده ی آرژانتین و جاذبه های گردشگری آرژانتین قرا گرفته که شبیه به یک شهر دلباز با خیابان ها و پیاده روهایی سر سبز می باشد و هم اکنون به چشم انتظار گردشگران پرانرژی و خوش ذوق نشسته.
آرامگاه رافینا کامبرس
آرامگاه دختری که زنده به خاک سپرده شده و مادرش سالها چشم انتظار دخترِ نگون بختش نشست. سرنوشت رافینا دلخراش و ناراحت کننده است. دختری که به کما می رود و به اشتباه او را خاک می سپارند، چند روز بعد صدای فریاد او از درون قبر به گوش کارگران می رسد، تابوتش را باز می کنند و صحنه ای غم انگیز از رد انگشتانش را بر روی دیوارهای تابوت و صورتش می ببیند. در دهه 1900 میلادی مادرش آرامگاهی زیبا به سبک نئوآرت با سنگ مرمر برایش در قبرستان ریوکولتا بوینس آیرس می سازد. مقبره اش با گل رز حکاکی شده، مادرش دستور به ساخت دیواره ای شیشه ای گرداگرد مقبره اش را می دهد که اگر دوباره زنده شد بتواند او را ببیند و از آن روز به بعد آرامگاه رافینای زیبا نمادی برای این قبرستان شد. مردم محلی بعد از سالیان طولانی هنوز سرنوشت غم انگیز دخترک زیبا را فراموش نکرده اند و گاهی به او سری می زنند و گلی برایش به هدیه می برند.
قبرستان ریکولتا پر است از رمز و رازهایی خاموشی که شاید با صاحبانش دفن شده. داستان جالبی از گورکن این قبرستان دیوید آلنو وجود دارد که بعد از سی سال تصمیم می گیرد، مجسمه ای به یادگار از خودش در این قبرستان برای آیندگان به یادگار بگذارد. اما او بعد از ساخت این مجسمه خود کشی می کند و بعد از آن سرنوشت شوم با این داستان غم انگیز سالهای طولانی در ذهن ها جاودانه شد.
آرامگاه اوا پرون
آرامگاه زنی که روزگارانی یکی از زنان بزرگ و همسر رییس جمهور آرژانتین خوان پرون بود. اویتا اگر می دانست سرنوشت شوم بعد از مرگ گریبان گیرش خواهد شد هیچ وقت تن به مردن نمی داد. اما این روزها آرامگاه اویتا از پربازدیدترین آرامگا ها در قبرستان ریکولتا می باشد. جسد همسر رییس جمهور بعد از مرگش برای جاودانگی مومیایی شد. ولی پس از سقوط حکومت و کودتای نظامیان حاکمان جدید برای سرنگونی این حکومت، جسدش را دزدیدند و داخلی ونی که در خیابان پارک شده بود، نگهداری می کردند. اما واتیکان با احترامی که برای خوان پرون و همسرش قائل بود او را با نام جعلی در میلان ایتالیا دوباره به خاک می سپارد. اما این جسد که به سرنوشت آوارگی محکوم شده بود دو سال بعد به مادرید منزل جدید رییس جمهور و همسرش خوان پرون باز می گردد و مجدد جسدش توسط همسر سومِ خوان پرون به آرژانتین آرامگاه خانوادگی اش بازگشت تا از آن محافظت شود و هم اکنون بعد از این همه آوارگی در آرامشی ابدی به سر می برد و یکی از پرطرفدارترین آرامگاه این قبرستان است که گردشگران زیادی را جذب می کند تا شاهد داستان غم انگیز اویتا بعد از مرگش باشند.
آرامگاه خانوادگی پاژ
روزنامه نگاری که آرامگاهش به لیست آرامگاه های جاودانه ی قبرستان ریکولتا اضافه شد. آرامگاه روزنامه نگار آرژانتینی که یکی از ثروتمندان آن زمان بود و در ساختمانی مدرن و بزرگ به نام پلازا در سن مارتین زندگی می کرد. البته مقبره اش دست کمی از خانه ی مجللش ندارد. تزیینات با مجسمه هایی از فرشتگان که در پاریس ساخته شدند و نمایی سنگ مرمر سیاه که جلوه ای خاص به این بنا بخشیده. یکی از آرامگاه های فوق العاده شگفت انگیز در این قبرستان است.
(منبع: همگردی)
(کلمه بوینوس آیرس اصلاح می گردد به بوئنوس آیرس)