چند رسانه‌ای > عکس - یک هنرمند اهل جمهوری چک، ماکت شنی شهر زادگاه خود را در سواحل پوسایدن کشور اسپانیا (Poseidon beach) درست کرده است.
(منبع: خبر آنلاین)
محدودیت‌های تجارت بین المللی در سال ۱۹۵۹ در این کوبا وجود داشت، اما اکنون نیاز برای مجوز خرید خودروی خارجی لغو شده و شهروندان کوبا می‌توانند به خودروهای ارزان‌تر که تعمیرشان راحتتر است دسترسی داشته باشند. با ورود ماشین‌های جدید چینی شمار اتومبیل‌های آمریکایی قدیمی کوبا کاهش یافته است، اما باوجود اینکه هزینه سوخت ماشین‌های وارداتی بسیار ارزان‌تر است، مردم کوبا هنوز هم به خودروهای قدیمی خود افتخار می‌کنند.
به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری صدا و سیما کانو کریستال رودخانه ای در سیرا دلاماکارنای کلمبیا است.در بیشتر سال، کانو کریستال از رودخانه های دیگر غیرقابل تشخیص است. بستری از سنگ که با خزه های سبز پوشیده شده و از زیر آب سرد و زلال آن قابل مشاهده است. در هر سال، طی یک دوره کوتاه زمانی شگفت انگیزتری تغییر و تحول رخ میدهد و این رودخانه پر از رنگ های شاد و پرجنب و جوش می شود. در یک دوره کوتاه بین فصل های مرطوب و خشک، سطح آب به اندازه کافی پایین می آید که خورشید بتواند خزه ها و جلبک های کف رودخانه را گرم کند و این گرما منجر به رشد انفجاری شکوفه ها می شود. گونه منحصر بفردی از گیاهان که کف رودخانه کشیده می شوند و «Macarenia clavigera» نامیده می شوند و قرمز روشن ایجاد می کنند. این رنگ قرمز با لکه های زرد و سبز ماسه، آبی آب و هزاران سایه دیگر در این بین متعادل می شود. این پدیده در یک دوره کوتاه بین فصول برای چند هفته از سپتامبر تا نوامبر اتفاق می افتد. کانو کریستال که رودخانه پنج رنگ نیز نامیده می شود را می توان زیباترین رودخانه جهان نامید.کانوکریستال در منطقه ای دورافتاده قرار دارد که دسترسی به آن از طریق جاده آسان نیست. این منطقه چندین سال به دلیل فعالیت های تروریستی در منطقه و نگرانی های اثرات محیط زیستی توریسمف به روی گردشگران بسته شد و دوباره در سال 2009 به روی بازدیدکنندگان باز شد و امروزه چندین آزانس توریست کلمبیایی گردشگران را به لاماکارنا می آورند و از آنجا با یک سفر کوتاه به پارک ملی که کانوکریستال در آن قرار دارد، می برند.
لقب آرژانتین از گذشته های دور تا کنون، سرزمین نقره ها بوده است. سرزمینی که می شود به جز فعالیت های فوتبالی و کشف استعدادهای فوتبالی همچون دیگو مارادونا و لئو مسی، مراکز گردشی و تفریحی بی شماری را در آن جست! همانند محله رنگارنگ لابوکا در پایتخت آن یعنی بوینس آیرس که تنها به سبب داشتن ساختمان ها و خانه های رنگی، همه ساله با استقبال قابل قبولی از سوی گردشگران و توریست های رفته به آرژانتین مواجه می شود و یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری آرژانتین هستش. در خصوص بوینس آیرس شاید ذکر این نکته خالی از لطف نباشد که بسیاری از اروپاییان رفته به آمریکای جنوبی، با دیدن این شهر و دیدنی های آرژانتین، یاد شهر عاشقانه پاریس در فرانسه می افتند و پاریس را با بوینس آیرس مقایسه می کنند! البته از لحاظ محله های مجلل و غیر مجلل تا حد زیادی نیز این مقایسه قابل قبول است اما به شرطی که خورشید در آسمان بوینس آیرس باشد چرا که شب های این پایتخت سرزمین نقره به شدت خطرناک است و در شب هنگام جولانگاه معتادان، سارقان و باندهای مافیایی بزرگ آرژانتینی می شود، و در سفر به آرژانتین باید خیلی احتیاط کنین.
محله رنگارنگ لابوکا
محله لابوکا یکی از محله های سطح پایین در بوینس آیرس سرزمین نقره ها می باشد که سهم عمده شهرت یافته آن وجود استادیوم فوتبال لابمبونرا و همچنین خیابان کوچک سنگ فرش شده ای به نام الکامینیتو می باشد که در همین خیابان ساختمان های رنگارنگ این محل، کاملا در دو طرف خیابان خود نمایی می کنند و از جاذبه های گردشگری آرژانتین هستند. تاریخچه محله لابوکا پر است از موارد و مسائل اثبات نشده که هر کدام از افراد محلی از آنچه که از نیاکان خود شنیده اند، نقل می کنند. اما چیزی که در اصل پیدایش این محل وجود دارد این است که لابوکا در ابتدا یک کمپانی کشتی سازی بوده است که اغلب کارگران و کارکنان آنان در محله همین لابوکا زندگی می کردند و به سبب اوضاع نابسامان اقتصادی و فقیر بودن بیش از اندازه، خانه های خود را از مصالح و منابع کشتی سازی همچون تخته های برش خوره و ورقه های فلزی سا خته اند و برای رنگ آمیزی ساختمان های خود نیز از رنگ های باقی مانده موجود در کمپانی کشتی سازی لابوکا، بهره می گرفتند! اما به سبب زیاد نبودن هر کدام از رنگ ها و همچنین تکمیل نبودن آن ها، از هر رنگی برای رنگ کردن خانه ها و ساختمان های خود استفاده کردند و محل لابوکا را به حال و روز توریستی کنونی تبدیل کرده اند که به یکی از زیباترین دیدنی های آرژانتین تبدیل شده. با طی شدن زمان و ساخت بندر جدید در این منطقه، بیشتر مردم از این محله خارج شدن و محله شلوغ و کارگری لابوکا را تقریبا می توان گفت به یک محله خالی از سکنه تبدیل کردند. داستان خالی ماندن محله رنگارنگ لابوکای سرزمین نقره ها خیلی در تاریخ طولانی نشد! چرا که در سال 1950 به سبب ذوق هنری یک هنرمند محلی به نام بنیتو کینکلا مارتین، این محله دوباره شلوغ و رونق گرفت. بنیتو مارتین با رنگ کردن روشن ساختمان های قدیمی درست مطالق همان کار کارگران کمپانی کشتی سازی، توانست روح زنده را دوباره به محله مرده لابوکا برگرداند. رونق گرفتن محله لابوکا آنقدر پیش رفت تا جایی که هنرمندان نیز به جاذبه های هنری و بعدها توریستی این محله رنگارنگ در شهر بوینس آیرس پی بردند و سفر به آرژانتین و این محله افزایش یافت.
جاذبه های گردشگری آرژانتین و محله لابوکا
لابوکا به جز خیابان سنگ فرش شده ال کامینیتو و ساختمان های رنگارنگی که در آن بوجود آورده اند، مکان توریستی دیگری ندارد! اما این خیابان سنگ فرش شده در کنار ساختمان ها و خانه های رنگی آنچنان فضایی دوست داشتنی و خوش آب و رنگی را برای گردشگران و توریست های سفر کرده به این محله به ارمغان آورده است که تا الان نیز هر ساله بطور مداوم گردشگران زیادی برای دیدن همین خیابان سنگ فرش شده و ساختمان های رنگارنگ به این شهر و محله می آیند تا با گرفتن چند عکس ناب از خود در این محله کم نظیر، سفر به آرژانتین خود را به پایان برسانند. البته این را هم باید گفت که خیابان کوچک سنگ فرش شده ال کامینیتو با گذشت اندک زمانی از طلوع خورشید، پر می شود از دست فروش های متعدد که هر کدام به فروش یکی از محصولات محلی، سوغاتی ارزان، کالاهای کوچک سفری و همچنین میان وعده های شیرین خوشمره می پردازند. همچنین در این محل یک مسجمه و تابلو کاغذی نیز در نظر گرفته شده است تا شما و همراهانتان عکس های یادگاری خود را برای اشتراک با دیگران در آن قرار دهید. نکته قابل توجه برای مکانی ای به مانند محله رنگارنگ لابوکا نسبت به وسعت و قدرت مکان های توریستی و گردشگری که دارد این است که با وجود حضور پر رنگ و قابل قبول گردشگران و مسافران بومی و غیر بومی در روزهای پایانی سال و همچنین فرصت های تعطیلی دست داده اما وضع اقتصادی این محله همانند گذشته وخیم است و یکی از فقیر ترین محله های بوینس آیرس تقلی می شود! محله ای فقیر که از دیدنی های آرژانتین هست و با غروب خورشید و تاریک شدن آسمان از یک مکان شاد رنگارنگ به یکی از خطرناک ترین مکان های های پایتخت سرزمین نقره ها، بدل می شود.
(منبع: همگردی)
چطور چنین چیزی ممکن است؟ ممکن است تعجب کنید، اما وقتی سنگ بستر آهکی فرو می‌ریزد، پایین می‌رود و یک گودال را شکل میدهد. این گودال که به عنوان یک مخزن عمل می‌کند، با مخلوطی از آب زیرزمینی شیرین و آب شور پر شده است. در نهایت، ماده ارگانیک به ترانشه هتم می‌شود و هنگامی که تجزیه می‌شود هالکین (ابری از هیدروژن سولفید) تولید می‌کند که آب شیرین را در بالا از آب شور در پایین جدا می‌کند. غواصان می‌توانند واقعا در این ابر شنا کنند که به طرز جادویی به آب بدن شباهت دارد. با شاخ و برگ هایی که روی رودخانه قرار دارند فکر می‌کنید که در یک جنگل اسرارآمیز هستید.
از سطح که به پایین نگاه کنید همه چیزی که می‌بینید آب‌های عمیق آبی است. ابتدا هیچ چیز به جز رنگ آبی نمی‌بینید سپس به تدریج در ۱۸ متری هاله عجیبی ظاهر می‌شود مثل تنه درختان و شاخه هایی که به هم چسبیده اند. همانطور که واضح‌تر می‌شود اولین تاثیرات خواب آلودگی را احساس می‌کنید و همزمان مه وسیعی در پایین می‌بینید. در بالای ابر که می‌ایستید و به اطراف نگاه می‌کنید همه چیز به نظر سورئال و وحشتناک می‌رسد که تاثیرات نیتروژن در مغز شماست. وقتی از ابر عبور می‌کنید، به مدت یک دقیقه هیچ چیز غیر از نور چراغتان نمی‌بینید، آب بسیار زلال است، اما چراغ شما چیزی را در پایین روشن نمی‌کند. شما اکنون در ۳۳ متری هستید.
