مردم کشورهای مختلف آمریکای لاتین در 2019 کماکان پیگیر مطالبات عدالت جویانه و اقتصادی خود بودند.
گاهی اقتدارگرایان با سرکوب پیروز شدند و به سیکل مکرر فقر و نابرابری دامن زدند و یا با فشار بر مردم مهاجرت با دیگر نقاط را سرعت دادند و در برخی موارد افرادی مانند مورالس در بولیوی به هر دلیل و یا برای پیشگیری از خونریزی قدرت را واگذار کردند. دربرخی جاها مانند آرژانتین و اکوادور مردم با استناد به صندوق رای، گرایش به چپ گرایی و یا راست گرایی را پذیرفتند. بخشی دیگر از رهبران آمریکای لاتین کاری بسیار برجسته تر کردند که به توسعه کشورشان شتاب بخشیدند و اگر قرار باشد ارزیابی از این منطقه در سال 2019 داشته باشم، بدون نگاه به مناقشه ی تاریخی پژوهشگران درباره ی آلنده،پینوشه،مکتب شیکاگو و توسعه و دموکراسی ،کاری که اکنون سباستین پینیرا رئیس جمهور شیلی برای بازنگری در تغییر قانون اساسی در آخرین روزهای دسامبر پذیرفت، شایسته ستایش است. اگرچه دیر و با دادن هزینه انسانی و مادی انجام شد و نیزآمال نهایی معترضان نیست، اما گره ها را باز خواهد کرد و گام اساسی رو به جلو است. فرمانروایان خوب، مردم خود را بدون استثنا و به عنوان شهروند دوست دارند و در مواجهه با مطالبات تلاش می کنندبا انعطاف پذیری مشکلات را با هدف تامین نظر ملتشان به شایستگی و با مشورت نخبگان مدیریت کنند. بازنگری در قانون های اساسی کهنه و فاقد شرایط زیست فعلی و پذیرش روندهای گذار به شکل مسالمت آمیز است که کشورها را شایسته ی استمرار در توسعه می کند. آینده ی آمریکای لاتین از این منظر که باوجود برخی کاستی ها در کشورهایی خاص رو به پیشرفت بوده و شرایط اقتصادی بهتری را در 2020رقم خواهد زد.
